Άλλα εννοώ,άλλα λέω...

Καθημερινά χρησιμοποιούμε λέξεις με μία συγκεκριμένη ερμηνεία,ποτέ όμως δεν έχουμε καθίσει να σκεφτούμε αν όντως η ερμηνεία αυτή είναι σωστή.

Η λανθασμένη όμως χρήση μίας λέξης προβληματίζει μόνο για το εννοιολογικό λάθος που δημιουργεί,αλλά για τις συνέπειες που προκύπτουν,αργά αλλά σταθερά και στέρεα,από την χρήση αυτή.Οι συνέπειες είναι γιγαντιώδεις και η αδιαφορία μας ως προς αυτές οφείλεται στο ότι δεν μπορούμε να εντοπίσουμε την πηγή τους(το τι προκαλεί αυτή την αδυναμία εντόπισης θα αναλυθεί σε επόμενη ανάρτηση..).

Πιο συγκεκριμένα,αν μπούμε σε μία σχολική αίθουσα λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι θα ακούσουμε την δασκάλα να λέει στα παιδιά "...να διαβάσετε πολύ καλά την σελίδα 13,ενώ την 14 να την κάνετε μία απλή ανάγνωση ,δεν είναι και τόσο σημαντική.." ,αν κανονίσετε μία συνάντηση και το άλλο πρόσωπο έρθει 15 λεπτά μετά από τον χρόνο συνάντησης θα του πείτε "που ήσουν;σε περίμενα τόση ώρα!".Στις δύο παραπάνω περιπτώσεις γίνονται δύο εννοιολογικά λάθη,η σωστή ερμηνεία της λέξης διαβάζω είναι «περνώ» υποδηλώνοντας κυρίως την ικανότητα αναγνώρισης και κωδικοποίησης των γραμμάτων και δευτερευόντως το όχι και τόσο σημαντικό περιεχόμενο του κειμένου ,γι’αυτό και το περνάς ,ενώ η σωστή ερμηνεία της λέξης ανάγνωση είναι «παίρνω την γνώση» αναφερόμενη προφανώς σε ένα σημαντικού περιεχομένου κείμενο,επίσης το ρήμα "περιμένω" αναφέρεται σε τόπο,π.χ περιμένω στον κήπο,το σωστό ρήμα είναι "αναμένω" το οποίο αναφέρεται σε χρόνο,γι' αυτό και "χώρος αναμονής".

Οι λανθασμένες χρήσεις απλών,από πλευράς ουσίας,λέξεων δημιουργεί τις βάσεις για την λανθασμένη χρήση πιο σύνθετων,πιο σημαντικών για την ζωή μας.Για παράδειγμα η λέξη "συντηρητικός" έχει τυπωθεί στο μυαλό όλων μας ως αυτός που είναι παλαιών αρχών,που είναι αυστηρός,που δεν θέλει την εξέλιξη των πραγμάτων,προσδίδοντας μία αρνητική χροιά σε όλα αυτά.Στην πραγματικότητα όμως συντηρητικός είναι αυτός που διατηρεί κάτι,δεν διευκρινίζεται το αν είναι καλό ή κακό αυτό που διατηρεί.Συνέπεια αυτού του εννοιολογικού λάθους είναι να απαξιώνουμε οτιδήποτε παλιό,χωρίς πρώτα να το εξετάσουμε,μόνο και μόνο επειδή αυτός που το υποστηρίζει χαρακτηρίζεται "συντηρητικός".Για παράδειγμα υποστηρίζει κάποιος την καθαρεύουσα ενάντια στη δημοτική και ο άλλος που το ακούει αρνείται να μπει σε διαδικασία σκέψης ώστε να βρει αν όντως η άποψη του πρώτου είναι σωστή και τον χαρακτηρίζει συντηρητικό αρνούμενος την άποψή του με την λογική ότι "η καθαρεύουσα είναι παλιά-όποιος θέλει παλιά πράγματα είναι ενάντια στην εξέλιξη-άρα είναι συντηρητικός" με δεύτερη συνέπεια του παραδείγματός την εξίσωση του νέου με την έννοια της εξέλιξης,κάτι το οποίο δεν είναι απαραίτητο.
Όσο απλό λοιπόν και να φαίνεται κάτι μπορεί να κρύβει πολλούς κινδύνους,γι' αυτό πρέπει να επανεξετάζουμε ακόμα και αυτά που θεωρούμε ως πιο δεδομένα σκεπτόμενοι λίγο πιο ανοιχτά ώστε να μπορέσουμε να δούμε πιο εύκολα τους επερχόμενους κινδύνους.