-002.jpg)
Η εποχή μας είναι άχαρη, αφού εμείς οι υποτιθέμενοι μεγάλοι κάνουμε τα πάντα για να σβήσουμε από τα παιδιά μας τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Καταφέραμε να διαβρώσουμε τον κόσμο μας από το ψέμα, την υποκρισία, την αναξιοπιστία, τη διγλωσσία και την αναξιοκρατία. Μάλλον καταφέραμε την πτώση των αξιών την κατάρρευση των ιδεολογιών, την αμφισβήτηση των προτύπων, την υποχώρηση της συλλογικής δράσης σε όφελος του ατομισμού. Δεν έχουμε ανάγκη από αρίστους αλλά από αρεστούς και stars. Πόσοι δεν έχουμε ευθύνη όταν ωθούμε τα παιδιά μας σε «βόλεμα» με πλάγιους τρόπους και την επιδίωξη του εφήμερου κέρδους με κάθε είδους «αρπαχτές».
Αυτός ο «ρηχός» κόσμος που κατασκευάσαμε για τα παιδιά μας απαξιώνει κάθε προσπάθεια συλλογικού αγώνα, κάθε προσπάθεια αλλαγής, αφού πολύ δύσκολα πείθει για το νόημα και την αποτελεσματικότητά του. Αυτό που στο δημόσιο λόγο διαπιστώνεται ως απαξία της πολιτικής φαίνεται ολοκάθαρα κυρίως από το γεγονός πως η αποστασιοποίηση από την πολιτική χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τη σημερινή νεολαία. Σε εκλογές που συμμετέχουν οι νέοι, όπως οι φοιτητικές εκλογές, η αποχή αυξάνει κάθε χρόνο και περισσότερο τα ποσοστά της και αναδεικνύεται ο αδιαφιλονίκητος νικητής. Ρωτώντας φοιτητές γιατί δεν ψηφίζουν απαντούν πως δε θ΄αλλάξει τίποτα με την ψήφο τους. Μάλιστα οι νέοι αυτοί μπορεί να είναι και δραστήριοι και να έχουν πολιτική άποψη.
Αυτό το γενικότερο κλίμα απαξίωσης και άρνησης της πολιτικής και ως εκ τούτου και δυσκολία έως και αντίθεση συμμετοχής σε συλλογικές δράσεις και κύρια στην εκλογική διαδικασία έχει επηρεάσει και τα πιο νέα παιδιά μας, τους καινούργιους ψηφοφόρους. Εμείς όμως οφείλουμε να τους φωνάξουμε το «ζητείται ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη! Αλίμονο αν οι νέοι δεν ψάχνουν, έστω και αν δεν βρίσκουν. Το μέλλον τότε θα μοιάζει γερασμένο! Αν οι νέοι μας θέλουν να ανατρέψουν τον κανόνα πως ο άνθρωπος είναι πολιτικό όν, ας το κάνουν και ας μας προτείνουν το δικό τους κανόνα, τον δικό τους τρόπο. Αλλά για να μας τον πουν πρέπει να μας βρουν και για να μας βρουν πρέπει να συμμετέχουν. Πρέπει να πούμε στα παιδιά μας πως η ανανέωση της πολιτικής με βαθιές τομές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της, και η αλλαγή των πραγμάτων στην τοπική μας κοινωνία τα χρειάζεται παρόντα. Η γειτονιά τους είναι και δική τους υπόθεση, αφού τα όνειρα και οι ελπίδες τους γι αυτήν φτιάχνουν τις πολιτικές μας.
Η ισοπέδωση της πολιτικής, η ταμπέλα ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, είναι μάλλον μια εύκολη άρνηση που μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις ιδιαίτερα επικίνδυνες. Αν επικρατήσει αυτή η λογική τότε όσοι παραμένουν ακόμη υγιείς και αλώβητοι από τις σειρήνες της παρακμής, είτε θα συμμαχήσουν με το σύστημα, είτε θα αποχωρήσουν. Τότε η πολιτική θα παραμείνει χώρος ελεύθερος στους χειρότερους και πιο αδίστακτους εκπροσώπους της. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πολιτική και το μέλλον της κοινωνίας που ούτως ή άλλως ανήκει στα παιδιά μας.
Οφείλουμε λοιπόν να πούμε στα παιδιά μας πως δεν μπορούν ν’ αφήσουν την πολιτική στα χέρια των αμοραλιστών και αδίστακτων διαχειριστών της. Τότε πολύ απλά δε θα έχουν μέλλον. Και δε θα μπορεί να ελπίζει. Αν χωρίς ελπίδα τα οράματα πεθαίνουν, είναι βέβαιο ότι χωρίς αγώνες κινδυνεύει η ελπίδα. Η προσπάθεια μπορεί να είναι πολλές φορές δύσκολη, αλλά είναι το μόνο που έχουμε. Η συμμετοχή των παιδιών μας στην εκλογική διαδικασία, είναι αντίσταση και πρόταση! Είναι αντίσταση στην πτώση των αξιών, στην αναξιοκρατία, στην υποκρισία, στο ψέμα και σε όλα τα φαινόμενα παρακμής μιας κοινωνίας της προηγούμενης γενιάς. Έτσι, ακόμη κι αν το παλιό δεν έχει πεθάνει, να γίνουν γεννήτορες του καινούργιου!
Ζητείται λοιπόν ελπίς, αυτή της συμμετοχής των παιδιών μας στις αποφάσεις για τις τοπικές μας υποθέσεις. Η πρόσκλησή σας ας είναι η πρόκληση να συμμετάσχουν στις εκλογές για τον τόπο μας .
'' ΦΑΛΗΡΙΚΗ ρήξη ''
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου